به احساس بچه‌ها ایمان بیاریم. وقتی گریه می‌کنن قطعا یه مشکلی دارن. پس بگردیم اون مشکلو پیدا کنیم نه اینکه خودمون رو عاقل‌تر از اونا به حساب بیاریم و براشون نسخه بپیچیم که الان خوابش میاد یا گرسنه‌س باید شیر بخوره یا حتما سردشه یا گرمشه.
مثلا جوجویِ من که امروز تو گهواره نق میزد و من به زور می‌خواستم بخوابونمش. بعد دیدم آروم نمیشه بلندش کردم به محض اینکه اومد بغلم آروغ زد. طفلکیِ من آروغ داشت و من نمی‌دونستم.
الان در نزدیک ترین حالت نسبت به من هستی. بخشی از وجود منی و چه حالتی از این عاشقانه تر و صمیمانه تر؟
اما وصال ما در جدایی ماست! چه تراژدی تلخی!
پ.ن: ماه آخر
آیا موقع باز کردن در کابینت به شما گیر می کند؟
آیا شب ها با یک توپ فوتبال در آغوش می خوابید؟
آیا نمی توانید تعادل تان را حفظ کنید؟
آیا موقع ظرف شستن تمام لباس تان خیس آب می شود؟
آیا هر نیم ساعت به سرویس بهداشتی احتیاج دارید؟
آیا آیا آیا؟
نگران نباشید! شما به یک بیماری مهلک مبتلا نشده اید! تبریک می گویم! شما دارید مادر می شوید!
سلام هموطن! لازم نیست هرجا در کوچه و خیابان و بازار که یک مادر باردار دیدید تا حدی که توان دارید با چشم های از حدقه درآمده و نگاه متعجب زل بزنید که احساس نا امنی و ناخوشی کند! باردارها هم حق دارند بیرون بیایند و راه بروند و خرید کنند و نفس بکشند و این به شما ارتباطی ندارد!
روزی دو ساعت برق نداریم. سر کوچه‌مون آلبالو داره کیلو ۹ هزار تومن. از وقتی تابستون اومده هنوز موفق نشدیم هندونه بخوریم. ماشین لباسشویی رو ۱۲ شب به بعد روشن می‌کنیم. فقط یه لامپ کم مصرف و یه ال ای دی داریم تو حال. یخچال فریزرمون رده انرژی A داره. کولر گازی نداریم. کولر آبی مون هم فقط وقتی که از گرما در حال له له زدن باشیم روشن می‌کنیم. ولی نمی‌دونیم چرا بازم روزی دو ساعت برق نداریم؟ شما می دونید؟
تا ۱۴۰۰ زنده بمونیم صلوات
