​​وقتی میریم حرم خانم‌های محترم زیادی به ما اظهار لطف می‌کنند و قربون صدقه‌ی آلا میرن. دختر کوچولوها هم صف می‌کشن که یه لحظه بدم بغلشون که البته نمیدم فقط اجازه دارن دست و پاشو نوازش کنن!

من از اون دسته آدم‌هایی بودم که زیاد از بچه‌ها تو محیط‌های عمومی استقبال نمی‌کردم به خصوص از اون بچه‌هایی که دائم مزاحم مادرشون و بقیه هستن. الان نظرم کمی تغییر کرده مثلا اگه یه نی‌نی یک ماهه ببینم قطعا براش قش و ضعف می‌کنم چون یاد روزهای اول آلا می افتم که خیلی زود گذشت. ولی من همچنان با مزاحمت ایجاد کردن برای دیگران اکیدا مخالفم و سعی می‌کنم خودم و بچه‌ام مزاحم کسی نباشیم. در کنارش نمی‌پسندم که زن همین که بچه‌دار شد دائم تو خونه باشه و خودش رو وقف بچه کنه. این اصلا ایده آل من نیست. هر زنی حق انتخاب داره که بخواد بعد از مادر شدن همچنان ادامه تحصیل بده یا سر کار بره. و ما باید بدون اینکه هیچ مادری رو قضاوت کنیم به انتخابش احترام بگذاریم. چون هر زنی قبل اینکه مادر باشه یک انسانه. از خود گذشتگی‌های افراطی کمکی به بچه نمی‌کنه و فقط اون رو شدیدا وابسته و پر توقع بار میاره.
ترجیح من اینه که مراقب اول بچه مادر باشه اما مراقب دوم که از نظر من باید پدر باشه برای مادر فرصت هایی رو ایجاد می‌کنه که برای خودش وقت بگذاره و ساعت‌های خلوت و شخصی داشته باشه.
ایده آل اینه که بچه به هردو دلبسته (و نه وابسته) باشه. این انتخاب منه و من به انتخاب همه شما عزیزان احترام می‌گذارم و قطعا شرایطتون با من و زندگی من تفاوت داره.

​​مادر جان. نترس از اینکه بیای بغلم. تا همیشه، بی بهونه و بدونِ هیچ پیش زمینه‌ای، بی اینکه منتظرِ اتفاق خاصی باشی بیا بغلم و آروم بگیر تو این گوشه‌ی دنجِ مادرانه که مخصوص خودته. لازم نیست از سفر برگشته باشی که ببوسمت. لازم نیست برای در آغوش کشیدنت و بوییدنت منتظر عید یا مناسبتی باشم. نگاهِ تو بهترین بهونه‌ست برای بوسیدن و بوییدن. نگاهی که سخاوتمندانه خرجِ من و بابا می‌کنی. یه نگاهِ نابِ دخترونه. وقتی با اون چشم‌های درشتت که منو یادِ خودم میندازه زُل میزنی بهم دیگه چرا باید تحمل کنم و نگیرمت بین پر و بالم؟ تو کی هستی که هر روز منو عاشق‌تر می‌کنی؟ از کجا اومدی که بوی بهشت می‌دی؟ فرشته خانوم. همیشه بمون برای من و بابا که تو این غربت بعد از خدا تو رو داریم و بس. غربت نکشی الهی دخترم.

دختر شیرینه. خیلی شیرین.

نزدیک‌ترین باش به من.

در حال حاضر در مرحله‌ای به سر می‌بریم که نی‌نی با صدای حل شدن نبات در چای داغ از خواب می‌پره :|

پ.ن: دو ماهگی

دختر من یه فرشته‌ست. خدایا ممنونتم. کمکم کن لیاقت نگهداری از این موجود پاک و معصوم رو داشته باشم و امانتدار خوبی باشم. پ.ن : آلاء

دیشب که برای پاسخ به یکسری نگرانی‌های مادرانه راهی مطب پزشک متخصص اطفالی شدم که یکی از دوستانم معرفی کرده بود فکر نمیکردم قراره با یکی از بهترین پزشک‌های اطفال قم روبرو بشم. بهترین نه فقط در تخصص پزشکی (که قطعا در علم و تخصص هم ایشون سرآمد هستند) بلکه بهترین به این معنا که وجدان کاری و اخلاق و ایمان سرلوحه کارشون بود. با صبر و حوصله به لیست بلند بالای سوالات من جواب دادن و حتی زیر نکات مهمش برام خط کشیدن و جواب‌های مهم رو با توضیح نوشتن برام!

این حجم از تواضع برام غیرقابل درک بود و تا قبل از این فکر می‌کردم نسل پزشک‌های خوب دنیا منقرض شده!

ایشون بعداز معاینه که متوجه شدن کوچولوی من سالمه و هیچ مشکلی نداره با احساس فراوان و با همدلی وصف ناشدنی شروع به شکر خدای مهربون کردن و اینقدر این تشکر از خدا از تهِ قلبشون بود که کاملا با ایشون احساس قرابت کردیم! و تا پایان ویزیت ذکر و یاد خدا از زبونشون نمی افتاد و از خودِ ما بیشتر خوشحال بودن از اینکه آلاء سالمه و همه چیزش نرمال و کاملا طبیعیه.

آخرش هم بهم گفتن بچه داری خیلی ساده تر از اون چیزی هست که تو فکر می‌کنی. آرامش داشته باش و افکار منفی رو کنار بذار. به بچه شیر بده و بذار بخوابه و فکرتو آزاد بذار. همین! گفتن بچه خیلی راحت بزرگ میشه و این لطفِ خداست به شما که چنین فرشته‌ای دارید.

جالب‌ اینکه وقتی همسرم پرسیدن ویزیت بعدی برای چکاپ کی بیایم ایشون خیلی صمیمی گفتن نیازی نیست بیاید اصلا برو دو سه ماه دیگه بیا. (بر خلاف پزشک‌هایی که میگن حتما باید فلان تاریخ مراجعه کنید در حالیکه واقعا نیازی نیست) اصلا داروی شیمیایی برای کوچولو تجویز نکردن و مهم‌ترین ارمغان این ویزیت برای ما آرامش، آرامش و آرامش بود.

پ. ن : دکتر محمدجواد قاسم زاده. قم. فلکه صفاییه. طبقه فوقانی داروخانه دکتر کاویانی