تو زندگی همه ما هستن آدم‌هایی که روی تصمیماتمون تاثیرگذار باشن. مستقیم یا غیرمستقیم. و ما خواسته یا ناخواسته مطابق میلشون عمل می‌کنیم. انتخاب می‌کنیم. زندگی می‌کنیم و عمرمون سپری میشه در حالیکه خودمون نبودیم!

من هم چندتا از این آدم‌های خیلی موثر توی زندگیم داشتم‌. میگم داشتم و از فعل گذشته استفاده می‌کنم چون دیگه ندارم‌. و نمیخوام داشته باشم!

من همیشه احساس می‌کردم به رضایت دیگران احتیاج دارم. گاهی به خودم دروغ می‌گفتم و از نقش بازی کردن و نقاب به چهره داشتن برای کسب رضایت افراد اذیت می‌شدم ولی باز هم به این کار ادامه می‌دادم.

یک روز اتفاقی افتاد و به یک جایی رسیدم که به خودم نهیب زدم: ای دختر جان! ببین! هرچقدرم تلاش کنی بی‌فایده‌ست! حتی اگر در آستانه سی سالگی هستی و چندین ساله ازدواج کردی و مستقل شدی و تازگی مادر شدی باز هم دیگران برای تو شخصیت قائل نیستن! چون تو خودت بهشون اجازه دادی که اینقدر وارد حریمت بشن!

دیگه بسه نقش بازی کردن و تلاش کردن برای کسب رضایت دیگران. می‌بینی دیگران هیچ‌وقت راضی نمیشن و هیچ نقطه انتهایی وجود نداره. باور کن. انتظارات هیچ‌وقت تموم نمیشه. پس این چند صباح باقیمانده عمرت رو برای خودت زندگی کن.

پ ن: اگر شما کسی هستید که همیشه برای خودتون زندگی و انتخاب کردید نه برای کسب رضایت جامعه و اطرافیان. بدونید که یکی از خوشبخت ترین ها هستید.