تا به حال این سوال را ازخود پرسیده اید که نقش من در اقتصاد مقاومتی چیست؟

حتما شما هم تا کنون گزارش های جنجالی صدا و سیما از انباشت زباله ها در دریاها و رودخانه ها و بیابان ها را دیده اید. این زباله ها را چه کسی تولید کرده است؟

جای دوری نروید! من و شما!

بیاییم امروز یک قدم برداریم تا در برابر آیندگان سرمان را بالا بگیریم. کار سختی نیست.

از همین امروز یک سطل زیاله جدا تهیه کنیم و روی آن بنویسیم زباله خشک. تمام کاغذ باطله ها و پلاستیک هایی که به کارمان نمی آید را داخل آن بریزیم.

خوبی این سطل زباله این است که نیازی نیست هر روز خالی شود. چون زباله خشک است و ماندن چند روزه اش باعث بو گرفتن و پوسیدگی نمی شود. لذا می توانید آن را هروقت که کاملا پر شد، تخلیه کنید و به مکان هایی که شهرداری ها برای زباله های بازیافتی اختصاص داده اند ببرید. احتمالا در تمام محله ها وجود دارد. اما اگر نتوانستید آن ها را بیابید حتما از رفتگر محله تان کمک بگیرید تا آن ها را اشتباها با زباله های تر همراه نکنند.

اگر مدتی این کار را انجام بدهید به وضوح می بینید که دیگر نخواهید توانست یک کاغذ نیم وجبی را هم در سطل زباله تر بیندازید. طوری که احساس می کنید دارید یک چیز با ارزش را دور می اندازید. انگار که زندگی را از او گرفته باشید. آن کاغذ کوچک حق زندگی دارد! می تواند دوباره به چرخه حیات برگرد. می تواند در گوشه دفتر نقاشی نوه هایتان در آینده جا خوش کند! می تواند جزئی از یک کتاب شود. می تواند مفید باشد. چرا این قابلیت را از او بگیریم؟!

کاغذ ها و پلاستیک ها با شما حرف می زنند به صداها و فریاد هایشان گوش فرا دهید. آن ها می خواهند با شما بمانند. آن ها شما را دوست دارند. می خواهند به شما خدمت کنند. پس در حق آن ها کوتاهی نکنید و آن ها را در بین انبوهی از زباله های تر دفن نکنید! که شاهد مرگ عزیزان شان باشند و خودشان میلیون ها سال انتظار بکشند تا بمیرند…

پلاستیک ها و کاغذ ها زنده هستند. باور کنید!

سلام سطل زباله خشک!