یکی از سخت‌ترین کارهای دنیا می‌دونید چیه؟ عکاسی از نوزاد در فضای باز.
در روزهای پایانی بهار با یک دوست عزیز و فوق العاده صبور در برابر صدای گوش‌نوازِ آلا و مامانِ آلا رفتیم عکاسی. یک بوستان هست تو قم، نزدیک جامعه الزهرا که ویژه بانوانه و من اولین بار بود که می‌رفتم و بسی به حال خودم افسوس خوردم که زودتر کشفش نکردم.
جونم براتون بگه که من اینقدر وسیله زیاد برده بودم برای نی‌نی و دکورهای عکس که در همان ابتدا ممنوع الورود شدم. بعد هم صاف و پوست‌کنده گفتم اومدیم عکاسی و این همه وسیله برای این منظوره و در جواب بنده مسئولین پارک گفتن که اینجا عکاسی ممنوعه اصلا! پس باید همینجا بمونید تا دوربینو تحویل بدید بعد اجازه دارید برید ! (نقل به مضمون)
خلاصه که بالاخره موفق شدیم بریم تو و به لطایف الحیل عکاسی کردیم.
ممنونم از اون عکاس با سلیقه که این‌ لحظاتِ رویاییِ تکرار نشدنی رو برام‌ ثبت کرد. اولین مواجهه‌ی مستقیم و بی‌واسطه‌ی آلا با طبیعت، رو چمن نشستن، لمسِ شمشادها و چشیدن طعمِ برگِ درخت، رفتن پشه‌ها تو یقه‌اش! و خیلی چیزهای دیگه.
حالا اولین بهارِ زندگی آلا رو به اتمامه و من با خودم فکر می‌کنم چند تا بهارِ دیگه میاد که من و آلا مادر و دختری بریم گردش؟ شاید خیلی. شاید هم هیچی. مهم نیست! مهم اینه که امروز، اولین روزِ بقیه‌ی عمر ماست…