یه بنده خدایی هست که همیشه میومد با من دوست بشه و بارها تمایل خودش رو به دوستی با من نشون داد ولی من اصلا بهش توجه نمی کردم و تحویلش نمی گرفتم. ما با هم یه کاری رو شروع کردیم ( کاملا رسمی باهاش بودم. صمیمی نشدم) و من وسط راه نصفه کاره ولش کردم به امون خدا! در این حد!

الان بعداز مدت ها من باهاش کار داشتم چون برای یه جایی ایشون مسئول بود و من باید باهاش هماهنگ میکردم! خلاصه بهش پیام دادم و اون با روی گشاده ازم استقبال کرد. میخواستم بهش بگم ای بنده خدا خیلی خوبی که به روم نیاوردی که بی وفام و بی محلی کردم بهت. خیلی با معرفتی. حتما تو یکی از بنده های خوب خدایی ای دوست. اگه یه روزی اینجا رو خوندی بدون همیشه برام جذاب بودی و دورادور پیگیرت بودم ولی به روت نیاوردم!