قبل از فوت پدرش عاشق چای نبات بود. از نگاه به حل شدن نبات در چای داغ لذت می برد.

اما بعداز آن، دیدن رگه های نبات حل شده در چای حالش را بد می کند. یاد مورفین هایی می افتد که با آب مقطر رقیق می کرد، برای رگ های ضعیف پدرش. رگ هایی که از فرط خستگی طاقت مورفین خالص را نداشت. باید با آب مقطر رقیق میشد…

برای سرطانی ها دعا کنیم…