​فلسفه رنج این است که تو لذت بیشتری بچشی. توی اتوبوس یک ساعت سر پا ایستادی بعد ۵ دقیقه مینشینی چقد لذت میبری؟ دم افطار چقد لذت میبری؟

بگذارید کودکان رنج بکشند

پ ن: دقیقا نمی دونم این متن رو کجا دیدم یا شنیدم ولی به نظرم جالب اومد.

مثلا فوری اسباب بازی رو ندیم به بچه. بگذاریم خودش بره برداره با سینه خیز یا چهار دست و پا.

هر سال هرسال برای بچه تولد نگیریم. همین که خودمون یه کیک ساده درست کنیم و خانواده هسته ای خودمون دور هم باشیم و یه هدیه خیلی ساده مثلا هدیه میتونه بازی کردن با پدر و مادر باشه حتی! کافیه. چرا هرسال تولد و کلاه بوقی و شمع و دعوت از همه فک و فامیل؟ واقعا اینقد بی خلاقیتیم؟

هر چند سال یک بار براش تولد پر جمعیت بگیرم با دم و تشکیلات. بگذاریم اون تولد به بچه بچسبه. نه اینکه تکراری بشه برا بچه و وظیفه بشه برا پدر و مادر!

البته اینا نظر شخصی منه عزیزان.