چند روز پیش رفته بودم مولودی آغاز امامت امام زمان(عج) همه چیز عالی بود، تزیین منزل، لباس های زیبا، زمان مناسب، پذیرایی خوب و…

مداح دیر آمد و شروع به مدیحه سرایی کرد، صدای کل کشیدن در فضا می پیچید و کیفور می شدیم، بعد از چند دم که مداح حسابی حال مان را خوب کرد و به به و چه چه حاضران بلند شد که چقدر خوب می خواند و فلان…

مداح صاحبخانه را صدا زد و درگوشی پرسید لعن هم بخوانم؟! صاحبخانه اکیدا مخالفت کرد. خلاصه از مداح اصرار و از صاحبخانه انکار. دست آخر مداح گفت من نمی توانم لعن نخوانم اصلا جلسه بدون لعن نمی شود! پس لعن آل سعود و داعش می خوانم! صاحبخانه بیچاره رضایت داد.

بار اولم بود که لعن می شنیدم. حالم بد بود و احساس گناه می کردم. سعی می کردم همراهی نکنم و خودم را گوشه مبل مچاله کرده بودم. مداح حرف های رکیک و زشتی به زبان می آورد که تقریبا حالت تهوع به من دست می داد! چند بیتی که خواند در کمال ناباوری بلند شد و شروع کرد به رقصیدن! خیلی عجیب بود برایم. انگار معتقد بود با لعن می توان هر کاری کرد و گناه محسوب نمی شود. وای از این جهالت. حالم خراب شد و جلسه را ترک کردم. فهمیدم حتی اگر اسم شخص خاصی هم برده نشود لعن زیبنده مجالس اهل بیت نیست. به علاوه اینکه خیلی چیزهای حرام دیگر هم قاطی آن می شود. از رقص و غیره! بماند! خلاصه لعن نکنید. لعن خیلی بد است. انرژی منفی دارد. حال خوب تان را خراب می کند. مجلس اهل بیت می رویم که حال مان خوب شود و مورد رضایت ائمه باشذ. قطعا این حرف ها و کلمات رکیک مورد رضایت اهل بیت نیست…