چند یادآوری به خودم برای تعطیلات نوروز:
نامحرم در نوروز هم نامحرم است. برادرشوهر و شوهرخواهر هم نامحرم‌اند و فرقی با غریبه‌ها ندارند پس حواسم باشد موقع دید و بازدیدها. نکند دل مردی بلرزد از صدای نازک زنی هنگام تبریک عید و لباس‌های پر زرق و برق و جذاب و….
حدود حجاب در نوروز با بقیه سال فرقی نمی‌کند و زیور آلات و طلا جواهر تازه خریده شده در نوروز هم زینت محسوب می شود.
غیبت و پشت سر دیگران حرف زدن و خدای نکرده تمسخر دیگران در نوروز هم گناه بزرگی است و دورهمی‌های فامیل و دیدن افرادی که یک سال ندیده‌ایم و حالا می‌خواهیم پای دردودل‌شان بنشینیم توجیهی برای این کار نیست.
تجمل و فخرفروشی و پز دادن داشته‌های دنیوی در نوروز هم کار پسندیده‌ای نیست. ارزش هر انسان به روح بلند اوست. حواسم باشد لباس مد روز و دکور جدید خانه‌ام باعث خود برتربینی‌ام نشود.
اسراف مواد خوراکی و استفاده از انواع و اقسام پذیرایی‌ها که تناسبی با هم ندارند و پرخوری و… در نوروز هم شایسته نیست. یادم باشد مهمان نوازی با اسراف و زیاده روی در پذیرایی تفاوت دارد.
قضاوت کردن دیگران از روی ظاهر و مارک کیف و کفش و برند لباس و… در شان یک انسان فهمیده نیست. حواسم باشد به ثروتمندان احترام بیشتری نگذارم و کسی را به خاطر سادگی و نداری تحقیر نکنم. حتی با یک نگاه معنادار.
تجسس در زندگی دیگران و پرسیدن قیمت وسایل خانه و لباس و… ممکن است آن‌ها را آزرده خاطر کند. کنجکاوی بیش از اندازه شخصیت خودم را زیر سوال می‌برد.
اینکه چرا کسی پرده‌های خانه‌اش را خیلی وقت است عوض نکرده و حسابی از مد افتاده یا مبلمانش را ۱۰ سال است که استفاده می‌کند به من ربطی ندارد.
عید نوروز مانند سکه دو رو دارد. یک طرف آن پاکیزگی و آراستگی، سیر و سفر، دید و بازدید، بخشش و دلجویی، هدیه دادن و… و طرف دیگرش آه و حسرت و سرافکندگی پدر و دلهره‌های مادر… حواسم باشد نوروز را ساده برگزار کنم و این سنت ستودنی را به محرمات و بی‌اخلاقی آلوده نکنم.